Sev-gi-li , Özra'nın yazdığı satırları görünce dedim ki evet ya ne kadar güzel özetlemiş dünü ve bugünü....
Dün tüm gün kontrolümün gerginliği ile doktorum Nil Molinas Mandel'in muayenehanesinde oturmuş sıramı bekliyordum... Sıram geciktikçe stres oldum ve ben stres oldukça sıram gecikti. En son sıramın gece 22 gibi ancak geleceğini farkedince kapıya yöneldim ve ben gidiyorum dedim, Nil hn'ı görmüyordum bile..
Ferda çıktı ardım sıra geldi yanıma yapma dedi... gözümden yaşlar dökülmeye başlayıverdi.. hayır! hayır! hayır! hayırlar zihnimin duvarlarında yankılanırken gözlerim ayarı kaçmış iki çeşme gibi bırakıvermişlerdi kendilerini... hayııııııııııııııııııır!
Derken ferda'ya ben iyi değilim gidiyorum dedim ve bir kat aşağı inip merdivenin kenarına oturup başımı duvara dayadım, bir süre kendimi toparlayana kadar bekledim... kafam duvardaydı.. duvar kafamdaydı ya da her neyse... sonuç: rüzgar ters yönden esmişti...
Topladım kendimi ve sabaha kadar araba kulandım, sabah gün ağarırken henüz, daha henüz ilk ışıklarda sabuncubeli yokuşunu bitirip izmir denizini ucundan görmeye başlamıştım.. Evet Özra haklıydı, izmir bulutlu gözlerle bakıyordu, ben ise istanbuldan alıp yanımda getirdiğim bir avuç hüznümle karşısındaydım, baktık ... baktık... onun gözleri bulutlandıkça benim hüzünlerim denize dökülmeye hazırlanıyordu bagajda bir yerlerde..
alsancaktaydım, arabadan indim ... hayır! üşümüyorum... sonra bulutlarını üzerime örttü izmir ve üşümeye başladım, önce montumu giydim sonra bir şal!
ne güzel olurdu o şalın altında sende olsan.. izmir bana kızgın gibi, gelmiş olmama bozulmş gibiydi.. oysa sana ne çok yakışıyordu izmir! ama belki istanbul da güzel durur üzerinde...
evet... bunlar bana ait duygular...
nokta class="post-footer"> by <$BlogItDavut Topcanref="<$BlogIthttp://davuttopcan.blogspot.com/2009/09/izmir-bulutlu-gozlerle-uyand-bu-sabah.html"permanent link"><$BlogIt22:22>
